پروانه شاهسوند - مربی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، ورامین، ایران کارشناس ارشد، دانش آموخته مدیریت پروژه و ساخت، دانشکده معماری، دانشگاه تهران
طاهره حسینی - دانشجوی کارشناسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی ورامین- پیشوا

شهر بامیان با ارتفاع 2550 متر ازسطح دریا و جمعیت حدودی61863 نفر بزرگترین شهر منطقه هزارستان می باشد و در 240 کیلومتری غرب کابل قرار دارد. این شهر به عنوان پایتخت فرهنگی کشورهای عضو سارک (سازمان سیاسی و اقتصادی متشکل از هشت کشور در جنوب آسیا است) در سال 2015 میلادی برگزیده شده است. در گذشته، بامیان در مسیر جاده ارتباطی هند به بلخ قرار داشته که در آن ادویه، جواهرات، عاج، پنبه و مواد خام داد و ستد می شد و همچنین بامیان در مسیر جاده ابریشم قرار داشت که خاورمیانه رابه امپراطوری چین و دیگر سلطان نشین های شرق آسیا مرتبط می کرد. بامیان در گذشته مرکز راهبان و روحانیان بودایی بوده است. نام بامیان برگرفته شده از کتاب رامایانا می باشد. در اوستا و در زبان پهلوی به شکل بامیکان آمده است. بسیاری از آموزه های بوداییان روی دیواره های کوه های این شهر حک شده است.برخلاف سنت و مذهب فعلی مردم این دیار و منطقه، معابد بودایی و تندیس های سنگی تراشیده شده در دل صخره های سنگی بامیان در سرزمینی در قلب افغانستان از مکانهای مورد علاقه توریست ها و محققین و متخصصین فرهنگ و هنر بودایی بود و از دیرباز تبدیل به یکی از مکانهای درآمد زای اقتصادی برای افغانستان و مردم بامیان بوده است که بوسیله جنبش طالبان علیرغم مخالفت جامعه بین الملل نابود گردید و فرصت به ینه همجواری مجسمه های بودا و کسب درآمد از طریق گردشگری و صنعت توریسم در این منطقه را از مردم زحمت کش و محروم شهر بامیان سلب نموده است. در این تحقیق ضمن بررسی مجسمه های بودا و ریشه و مکتب این آیین کهن، به ارتباط دو سویه مجسمه های شهر بامیان با صنعت توریسم و جاذبه فرهنگی و شغلی این شهر اشاره شده است و تخریب این مجسمه ها را عملی زشت و مورد نکوهش قرار داده است و امید است تا با بررسی کل نگر و بکارگیری مدیریت همه جانبه، قبل از آنکه دیر شود تمام مراجع ذی ربط به مدد و یاری رسانی این شهر و مردم آن بشتابند.

معماری مجسمه های بودا، آیین بوداییسم، ملیت هزاوه، فرهنگ منطقه بامیان