درمان خیانت زناشویی بر اساس مدل بخشودگی روانشناختی و تطبیق آن با فقه و حقوق

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,391

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PESLSBT01_199

تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1397

چکیده مقاله:

هرگونه تجربه و احساسی که یک رابطه را تهدید میکند و به اعتماد آسیب می رساند و هر عملی که ثبات پیوندهای دلبستگی زوجی راتحلیل می برد، خیانت است. خیانت زناشویی اغلب به صورت خیانت جنسی تجربه میشود ولی فقط منحصر در این بعد نیست بلکه درزمینه های؛ عاطفی، احساسی، ذهنی، اینترنتی هم ممکن است رخ دهد. زمانی که یک رابطه پنهانی برملا می گردد درمانگران و زوجین با فرسایش عواطف، احساس فقدان می کنند، هر دو ممکن است برای حرکت رو به جلو سردرگم باشند. متاسفانه، درمان های اندکی صریحا با خیانت مقابله کرده و یا در این مورد موفق بوده اند، و کتاب های کمی در مورد این مسیله نگاشته شده است اما پژوهش ها نشان میدهد که درصد قابل توجهی از زوجین خصوصا برای بررسی اثرات خیانت در پی درمان می باشند؛ لذا درمانگران، درمان مبتنی بر بخشش را برای خیانت ابداع و آن را مورد آزمون قرار داده اند. در گذشته طلاق بهترین راه حل بوده است ولی امروزه به دنبال مناسب نبودن طلاق به خاطر مصالح خانوادگی و اجتماعی، طلاق تنها راه مقابله با خیانت نیست بلکه مراحل مختلف و جدیدی برای درمان خیانت زناشویی وجود دارد که یکی از آنها تسهیل بخشودگی است که تلاش درمانگر براین است که خیانت دیده، خیانتکار را ببخشد و زندگی تداوم یابد. و این تسهیل طی فرایندی شکل می گیرد؛ که اقرار، عفو، عذرخواهی و تعهد از جمله مراحل آن هستند. بر این اساس خیانت کننده باید به کرده خود اعتراف و از خیانت دیده عذرخواهی کند و تعهد دهد؛ ضمن حضور فعال در جلسات مشاوره، از این پس خیانت را تکرار نکند و خیانت دیده نیز از این درگذرد. آنچه از این فرایند، عاید می شود؛ آنکه اقرار و عذرخواهی و تعهد امر لازم و واجبی هستند، کهخیانت کننده باید آنها را امتثال کند. و همین شبهه مخالفت این فرایند با شریعت اسلامی را ایجاد می کند، که تاکنون به آن پرداختهنشده است. و شاید سبب عدم تمایل احتمالی مشاورین ایرانی به استفاده از این روش، نیز همین تعارض باشد. بر این اساس پژوهش درپیش رو به بررسی فرایند بخشودگی پرداخته و سعی کرده است؛ تا حدودی شبهه بالا را مرتفع کند. نگارنده معتقد است؛ کلییت فرایندمحل بحث، تعارضی با شریعت ندارد، اما مشاور به منظور بهره بردای بهتر از تلاش خود باید نکاتی را رعایت کند، تا در کنار رفع اختلاف وشقاق پیش آمده، خیانتکار گرفتار مسایل حقوقی و قضایی نشود. گفتنی است؛ این پژوهش بیشتر به دنبال بررسی احکام وضعی فرایندبالا است و ضمن مسلم دانستن کلیت جواز اقرار، عفو، عذرخواهی و تعهد، در خلال مباحث، اندکی از این موارد نیز سخن گفته است.

نویسندگان

مریم کاوه چلیچه

دانش آموخته کارشناسی دانشگاه امام صادق (ع) و کارشناسی ارشد دانشگاه شهرکرد

سعید مولوی

استادیار گروه حقوق دانشگاه شهرکرد

محمد ربیعی

استادیار گروه مشاوره دانشگاه شهرکرد