باز پژوهی جایگاه صنعت گردگشری در فقه اسلامی با بررسی حقوق توریست در اسلام

ازآن جایى که اسلام به عنوان یک دین جهانى جاودانه و جهانى، همه انسانها را در عرصه بین المللى از هر نژاد و قومى و با هر زبان و فرهنگى، جزء اعضاى خانواده بزرگ خویش مى داند و همه ملتها را مخاطب دستورها و آیینهاى خود به شمار مى آورد، و اصل پیوند و ارتباط بین همه انسانها را براساس خیرخواهى و احسان و نیکى امرى پسندیده و شایسته مى شمرد.و همه انسانها را به صلح و همزیستى مسالمت آمیز و دورى از هرگونه سلطه جویى و تجاوزگرى فرا مى خواند.و با نظر به یک سلسله واقعیتها، بویژه پاره اى دگرگونیهاى چشم گیر و پیشرفتهاى بزرگ در عرصه صنعت و تکنولوژى و ارتباطات جمعى، بسیار بجاست که احکام و آیین هاى مترقى، علوم و معارف اسلامى و سیاستهاى واقع بینانه قرآنى در باب روابط و مناسبات بین ملتها و دولتها، که با نظمى سازوار با نیازهاى زمان، یک جا گردآورى شود و با نام و عنوان مناسبى، در مثل فقه ارتباطات، به جامعه جهانى عرضه و در معرض افکار و اندیشه ها قرار گیرد.بسیارى از مباحث ظریف روابط بین ملتها و دولتها و مسایل مربوط به حقوق بین الملل عمومى و خصوصى در ضمن مباحث جهاد مطرح شده است، در حالى که به نظر مى رسد باید عنوانى جامع برگزیده شود، به نام فقه العلاقات و فقه الجهاد که خود نوعى ارتباط با غیرمسلمانان است و از قانونها و آیینهاى مترقى و انسانى اسلام، در ضمن بحث از فقه العلاقات، به تحقیق و بررسى گذاشته شود، شاید با واقع و روح و مذاق شریعت سازگار ترباشد.نخست بحث گفت وگو و ارتباط و همزیستى مسالمت آمیز در فضاى آکنده از صلح و سلم براى تبادل اندیشه ها و روشنگرى مطرح باشد. و آن گاه بحث جنگ و جهاد، در پى تیره شدن روابط و سلسله جویى و دشمنى با حقیقت و ارزشها به عنوان یک ضرورت مطرح شود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، حقوق ، فقه اسلامی ، توریسم