بهروز علیزاده بهبهانی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
فخری شهیدی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

ابتلای درصد بالای گروه های پرخطر (کودکان و سالمندان) به بیماری هایی با ماهیت عفوت زا و مسمومیت زا، و هزینه های اقتصادی جهت پیشگیری و درمان و از سویی اقبال انسان ها به استفاده از گیاهان دارویی و سنتی جهت جلوگیری از رشد باکتری های بیماری زا باعث استفاده گسترده از گیاهان با منشاء طبیعی شده است. در این پژوهش اثر مهارکنندگی و کشندگی اسانس بادرنجبویه بر باکتری های باسیلوس سریوس وسودوموناس ایروژیتوزا در شرایط برون تنی مورد بررسی قرار گرفت. فعالیت ضد باکتریایی اسانس بادرنجبویه به روش انتشار در آگار (به کمک دیسک و چاهک)، حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد و حداقل غلظت کشندگی مورد بررسی واقع گردید. قطر هاله عدم رشد در روش دیسک برای باکتری باسیلوس سریوس و سودوموناس ایروژینوزا به ترتیب 13/20 و 10/90 میلی متر بود. مقایسه نتایج بین روش دیسک و چاهک نشان داد که با توجه به اینکه در روش چاهک اسانس به طور مستقیم با میکروارگانیسم ها در تماس است، فعالیت ضد میکروبی در روش چاهک اسانس بیشتر از روش دیسک بود. حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی برای سویه های باسیلوس سریوس و سودوموناس ایروژینوزا به ترتیب 2، 4، 2 و 8 میلی گرم بر میلی لیتر بود.

بادرنجبویه، هاله عدم رشد، حداقل غلظت مهارکنندگی، حداقل غلظت کشندگی، اسانس