سپیده قهرمانی - دانشکده مهندسی برق، دانشگاه آزاد تبریز تبریز، ایران
علی رستمی - دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه تبریزتبریز، ایران

ما در این مقاله به طراحی و شبیه سازی آشکارساز پلاسمونیکی فلز-نیمه هادی-فلز مبتنی بر نانوذرات پرداخته ایم که ساختار جدیدی را برای به کارگیری نانو توریهای فلزی برای افزایش جذب نور بوسیله دریچه زیر طول موجی را ارایه می دهد. از روش تفاضل محدود در حوزه ی زمان برای بهینه کردن پارامترهای مختلف قطعه نظیر پهنای دریچه زیر طول موجی ،ارتفاع نانو توری ، چرخه کار و پارمترهای دیگر ساختار آشکارساز را برای افزایش جذب نور استفاده می کنیم. ساختار آشکارساز با توجه به افزایش جذب نور در ناحیه طیف جذبی GaAs بوسیله تجمع پلاریتون های پلاسمون سطحی تولید شده بوسیله امواج الکترومغناطیسی ورودی به نانو توری ها بهینه شده است نتایج شبیه سازی با پارامترهای بهینه بدست آمده افزایش جذب نور در حدود طول موج 818نانومتر را در نتیجه انتشار پلاریتون های پلاسمون سطحی در نانو توری های فلزی در مقایسه با آشکار سازهای فلز-نیمه هادی -فلز معمولی (بدون نانوتوری ) را نشان می دهد.این نتایج برای طراحی و توسعه آشکارسازهای پلاسمونیکی فلز-نیمه هادی- فلز با پاسخ دهی بالا بسیار مفید هستند

آشکار ساز، پلاسمونیک، فلز-نیمه هادی-فلز، مادون قرمز، پاسخ دهی آشکارساز، جذب نوری