وحدانه فولادی - استادیار، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
هادی محمودی نژاد - استادیار، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد مهدیشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، مهدیشهر، ایران
ثریا مشایخی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، واحد مهدیشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، مهدیشهر، ایران

زایمان امری طبیعی است که از همکاری پزشک ، ماما و مادر باردار انجام می پذیرد، در کشورمان نیز با توسعه و پیشرفت پزشکی، زایمان ابعاد نوینی پیدا کرده است. سلامتی از حقوق اساسی انسان است و مادران باردار جزء گروه های آسیب پذیر در مسیله ی سلامت می باشند. کمبود کالبدی فیزیکی که در آن بتوان با توجه به نیازهای آموزشی- مراقبتی زنان و مادر باردار به آنان خدمات مناسبی رساند به طور ملموس حس می شود. در تحقیق حاضر بر آن شدیم با مطالعه بر روی شرایط زنان در طول دوره زندگی بویژه دوران بارداری به تدوین و تعریف کالبد فیزیکی ای بدیع و جدید در معماری حول محور این موضوع بپردازیم. بر این اساس هدف اصلی پژوهش حاضر، توجه به اصول معماری پایدار و استانداردهای بیمارستان ایمن در طراحی بیمارستان، با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، توصیفی، تحلیلی، مقایسه ای میباشد. این پژوهش از طریق مطالعه و بررسی منابع معتبر علمی و پژوهشی در مورد بیمارستان زنان و زایمان و هم چنین جمع آوری اطلاعاتی از نمونه های اجرا شده بیمارستانها در داخل و خارج کشور و مطالعات میدانی از طریق مشاهده و نیز مطالعه بستر طرح و شرایط اقلیمی شهر تهران، ضوابط طراحی بیمارستان ایمن و در نهایت بررسی تحلیلی مطالب جمع آوری شده، راهکارهای عملیاتی و اجرایی را برای طراحی این مجموعه ارایه می دهد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که لزوم توجه به اقلیم و معماری پایدار و نیازهای زنان و مادران باردار، میتواند در جهت بالا بردن کیفیت خدمات درمانی و صرفه جویی در انرژی کارساز باشد.

طراحی، بیمارستان، زنان و زایمان، معماری پایدار