شیوه های مناسب سازی محیط شهری براساس توانمندی کم بینایان و نابینایان

فراهم کردن بستر مناسب برای دسترسی و حضور همه گروه های جامعه در محیط شهر، و همچنین تامین امنیت همه آنها از وظایف مدیریت یکپارچه شهری است. کم بینایان و نابینایان دسته ای از معلولین هستند که به دلیل فقدان و یا ضعف بینایی دچار محدودیت شده، و توانایی حرکت امن و آزاد در محیط شهری را از دست داده اند. فضاهای شهری برای این دسته از شهروندان ناشناخته باقی می ماند. حس نا امنی و ترس از محیط در این گروه سبب می شود تا متاسفانه اغلب آنها حضوری فعال و موثر در جامعه نداشته باشند. از سوی دیگر این افراد توانایی فوق العاده ای در دو حس شنوایی و لامسه دارند. بهسازی و مناسب سازی محیط شهری برای کم بینایان و نابینایان، با هدایت این افراد و کمک به جهت یابی در فضاهای شهری، محیطی امن فراهم کرده و از ایجاد معلولیت های جدید برای این دسته از شهروندان نیز جلوگیری خواهد کرد. نوشتار حاضر که بخشی از نتایج طرح پژوهشی تدوین دستورالعمل بومی تجهیز فضاهای شهری به کفپوش های لمسی ویژه کم بینایان و نابینایان در شهرداری مشهد است، تلاش دارد تا با بررسی و شناخت دقیق توانمندی ها، نیازها، و محدودیت های کم بینایان و نابینایان، به طراحی جزییات مناسب سازی محیط شهری با استفاده از نوار بساوایی بپردازد. رو شتحقیق در این پژوهش مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه با نمایندگان انجمن نابینایان استان خراسان رضوی، مطالعات میدانی و همچنین تجربه پنج ساله نگارنده در این زمینه است.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، طراحی شهری ، نابینایان ، کم بینایان ، معلولان