مقایسه اسارت نامه ها برمبنای تفاوت های زبانی گونه زبان زنان و مردان (با تاکید بر سه اثر من زنده ام، سرباز کوچک امام و کیکاووس)

زبان پدیده ای پویا است که با اجتماع و جنسیت رابطه متقابل دارد. و حاصل آن شکل گیری تفاوت های جنسیتی در گونه زبانی زنان و مردان در قالب گفتار و نوشتار است. خاطره گونه ای ادبی است که به زندگی، افکار و باورهای نگارنده آن میپردازد و به همین سبب ویژگی های جنسیتی در زبان آن مشهود است. اسارتنامه نیز گونه ای از خاطرات دفاع مقدس است که به سرگذشت اسرای جنگ تحمیلی می پردازد. اسارت خاطره ای زمخت و مردانه و زبان آن سخت و به دور از ظرافت های زنانه به نظر میرسد.پژوهش حاضر به شیوه توصیفی و تحلیل محتوا به بررسی مقایسه ویژگی های متفاوت گونه زبانی زنانه و مردانه در سه اثر: من زنده ام اثر معصومه آباد ، سرباز کوچ امام ختاطرات مهدیطحانبان به قلم فاطمه دوست کامی و کیکاووس اثر مصطفی صادقی پور می پردازد. تفاوت های زبانی جنسیتی به رغم شرایط مردانه و خاطرات اسارت در آثار به چشم می خورد. و مهمترین تمایز آن، نقش عنصر عاطفه در قلم زنانه است. تاثیر قلم زنانه نویسنده نیز در نگارش خاطرات مردانه در اثر سرباز کوچک امام مشهود است و امکان استفاده از ظرفیت های گونه زبانی زنان در بیان خاطرات مردانه را فراهم کرده است.

کلیدواژه ها:

جنسیت زبانی ، اسارتنامه ، من زنده ام ، سرباز کوچک امام ، کیکاووس