بررسی تاثیر شرایط خشک سالی بر میزان پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری آب رودخانه بهمنشیر

آثار خسارات خشکسالی در سال های اخیر بر منابع آب، کشاورزی، تولیدات، بهداشت و درمان بسیار زیاد بوده است. یکی از انواع خشک سالی، هیدرولوژیکی می باشد. خشکسالی هیدرولوژیکی که به مفهوم کمبود جریان آب نسبت به مقدار نرمال آن تعریف می شود از رویدادهای طبیعی و تکرارپذیر در هر اقلیمی است. در این تحقیق، داده های بارش ایستگاه سینوپتیک آبادان طی سال های 1380-1389 جهت تحلیل و آنالیز مورد استفاده قرار گرفته است. بدین منظور با استفاده از شاخص خشک سالی SPI به بررسی شدت خشک سالی اقدام شد و در ادامه به بررسی پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری داده های کیفی آب رودخانه بهمنشیر در محل ایستگاه 11 آبادان برداشت شده سپس میانگین سالانه هر پارامتر جهت محاسبه اندیس های خورندگی و رسوبگذاری (رایزنر و لارسن) مورد استفاده قرار گرفته شد. در پایان رابطه پتانسیل خورندگی آب ب میزان خشکسالی در هر سال مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری آب با دوره های خشکسالی رابطه ای مستقیم دارد بطوری که هرچه میزان خشکسالی شدیدتر باشد پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری افزایش می یابد. شدیدترین دوره خشکسالی مربوط به سال های (88-1387) است که مقادیر شاخص های خورندگی و رسوبگذاری بیشترین مقدار را نشان می دهند. همچنین نتایج حاکی از آن است که پارامترهای کیفیت رودخانه نسبت به کاهش میزان جریان آب در دوره های خشکسالی آسیب پذیر است. لذا توصیه می گردد که اقدامات مدیریتی و برنامه ریزی منابع آب جهت کاهش اثرات مخرب خشکسالی بر رودخانه بهمنشیر و شبکه آبرسانی مربوط به آن اتخاذ شود.

کلیدواژه ها:

شاخص خورندگی ، خشک سالی ، رودخانه بهمنشیر ، شاخص رسوب گذاری ، خشک سالی