تاملی بر نگرش باباطاهر بر دو عنصر بنیادین معنای زندگی و مرگ

موضوع مقاله حاضر، بررسی چگونگی نگاه باباطاهر همدانی به زندگی و مرگ در دوبیتی های وی است. باباطاهر از سخنگویان صاحب دل و دردمند بوده و نغمه هایی که شاهد سوز درونی است سروده است. بیشتر شهرت باباطاهر به واسطه دوبیتی های شیرین و موثر عارفانه اوست. مرگ و زندگی همواره ذهن بشر را به خود مشغول داشته و موضوع پژوهش های فلسفی، آیینی و ادبی بسیاری قرار گرفته است. محال است که از زندگی سخن بگوییم، اما به مسیله مرگ نپردازیم. هر چند این دو موضوع در ظاهر مقابل یکدیگرند، اما مرگ جزو جدایی ناپذیر زندگی است و به عنوان پایان طبیعی آن در نظر گرفته می شود. هم نوایی مرگ و زندگی، در واقع اتحادی موزون، طبیعی و منطقی بین دو مساله متضاد با هم است. گرچه به طور کلی در فلسفه یا مذهب و همچنین در باور مردم، زندگی به عنوان یک امر خوشایند و مرگ پدیده ای شوم و ناخوشایند تلقی می شود، اما طرز تلقی از این مساله از شخصی بهشخص دیگر و از گروهی به گروه دیگر متفاوت است و به ارزیابی آنها از زیستن بستگی دارد. بررسی و مقایسه دیدگاه هنرمندان و به ویژه شاعران که بر اساس فلسفه فکری خاص هر یک به تصویر کشیده می شود، موضوعی بسیار جالب به نظر می رسد

کلیدواژه ها:

دوبیتی ، زندگی ، مرگ ، باباطاهر