فاطمه حاجی شمس - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

یکی از ملزومات مهم آن پذیرش کلیه افراد و تنوع فرهنگی آن ها از سوی مدیران و مردم همان محله است. در این نوشتار که در ارتباط با محلات اتابک ، هاشم آباد و ابوذر واقع در منطقه پانزده شهر تهران می باشد با این عنوان که انسان محرک توسعه بوده و پذیرش تنوع فرهنگی از سوی ساکنان اصلی محله از عناصر اصلی زیرساختی پایداری اجتماعی می باشد، موجودیت گروه های قومی- فرهنگی و اقتصادی موجود در محله بر اساس یک سری شاخص های مرتبط با ساختار فضای محله به صورت تحلیلی - مقایسه ای مورد ارزیابی قرار گرفته و نشانگر این واقعیت است که زمینه های برخورد میان گروه ها و ایجاد رقابت و اولویت دادن منافع گروهی به منافع کل محله، در حال شکل گیری است. بعد از بررسی این امر در نهایت راهبردهایی مبنی بر راهنمایی و تقویت این گروه ها در جهت یک پارچگی اجتماعی در محلات ارایه شده است

محله ، ساختار فضایی ، توسعه پایدار