مطالعه چگونگی خلق و بکارگیری ایده و کانسپت در خانه های کویری ایران

کویر, آنجا که تمام بی نهایت ها در آن نمایان است, چهره ی آدم های خسته از تلاش های پی در پی را برای آنچه باید به چنگ آورند در ذهن تکرار می کند؛ انسان هایی که ضمختی های محیط شان آه از نهادشان بلند کرده و قطعا در پی جرعه ای آرامش خود را چنین با آب و آتش می زنند؛ مامنی امن و آرام, جدا از هیاهو, جدا از گرمای طاقت فرسا, جدا از طوفان هایشن و غیره. درست همینجاست که هنر و هنرمند معنا میابد و ایده خلق می گردد, ایده ی بهشت در دل جهنم. ریز به ریز عنصرهای کوچک را کنار هم می نشاند و فضایی را برای کاربر ایجاد می کند که چه عینی و چه فیزیکی میتواند آن را لمس کند. فضایی که به هنگام ورود به آن از تمام بیرون جدا شود و گویی که قدم در فضایی بکر نهاده باشد. فضایی که در عینترکیب و تعامل با بستر سخت خارجی خود, انگار که در مقابله و مخالفت شدید با آن است. در تحلیل و بررسی این آثارهای هنرمندانه آنچه ذهن را به خود درگیر می کند این است که با توجه به اینکه اقلیم کویری و تعریف خانه یک موضوع ثابت است, اما هیچ یک از دو خانه ای در این اقلیم مشابه یکدیگر ساخته نشده و هر یک ویژگی های خاص خود را دارا می باشند؛ منجمله اقلیم و فرهنگ. معمار با توجه به این عوامل سعی داشته تا مصالحی را انتخاب کند تا از هر جهت اقتصادی, اقلیمی و غیره منافع کاربر حفظ شود و نحوه ساختی را در نظر داشته تا نه تنها به فرهنگشان آسیبی وارد نشود, بلکه در صدد فرهنگ سازی نیز برمی آمده است. آنچه در این مطالعه مورد اهمیت است, بررسی و تحلیل این ایده ها, عوامل آن و تاثیر آن در شکل گیری خانه ها می باشد.

کلیدواژه ها:

خانه ، اقلیم ، کویر ، ایده ، الگوی معماری