بررسی جایگاه طراحی معماری در ایجاد حسامنیت در رضایتمندی سکونتی در مجتمع های مسکونی

سکونت، اساسی ترین نیاز انسان به عنوان یک مسیله خاص شهری، از دهه 1340 با رشد شتابان شهرنشینی مطرح شده است. مسکن نقش مهمی در ایمنی و امنیت و... ایفا می کند. نظریه رضایتمندی سکونتی بر پایه تفاوت بین زندگی واقعی خانوارها و آرزوهای آن ها از شرایط مسکن و محیط مسکونی آن ها شکل گرفته است. از جمله عوامل انسانی محیطی، احساس امنیت می باشد که می تواند نقش بسزایی در رضایتمندی انسان ها از فضایی که در آن زندگی می کنند داشته باشد. امنیت موضوعی با اهمیت می باشد؛ از این رو امنیت را در کنار سایر نیازهای فیزیولوژیک انسان مانند: غذا، سرپناه و بهداشت مطرح می کنند. کمبود امنیت، احساس خطر و ترس از جرم و جنایت موجب کاهش استفاده از عرصه های همگانی و عدم کارایی محیط های شهری می گردد. احساس امنیت یکی از اصلی ترین عوامل پایداری فضاهای شهری به شمار می رود از این رو میتوان گفت، وجود محیطی امن برای زندگی از ضروریات و نیازهای اصلی انسان ها می باشد. هدف اصلی این مقاله تدوین راهکارهای طراحی معماری موثر بر ایجاد امنیت به عنوان عاملی مهم بر رضایتمندی در مسکن می باشد. روش تحقیق مورد استفاده تحلیل محتوا متن می باشد که پس از جمع آوری اطلاعات از طریق فیش برداری و کد گذاری به معیارهای ایجاد امنیت شامل ایجاد همجواری های متناسب، ایجاد کاربری های فعال، طراحی مناسب کالبدی فضاها، افزایش قابلیت رویت پذیری، عدم ایجاد فضاهای بی دفاع، تفکیک حریم ها و ... می رسیم.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، امنیت ، رضایتمندی سکونتی ، مجتمع مسکونی