رابطه انتظار گرایی با رضایت از زندگی و شادکامی در مردان شاغل

محقق پژوهش حاضر با عنوان بررسی رابطه بین انتظار گرایی با رضایت از زندگی و شادکامی در مردان شاغل انجام شد. جامعه پژوهش کلیه مردان تحصیل کرده شاغل در مراکز صنعتی (کارخانه ها) شهر ساوه در سال 1394-1395 بود که تعداد آنها 11000 نفر بود. از تعداد افراد جامعه یعنی مردان شاغل در مراکز صنعتی (کارخانه ها)، با مراجعه به فرمولکوکران، تعداد 284 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی آکسفور 2001 ، پرسشنامه رضایت از زندگی دینر 1395 و پرسشنامه انتظار گرایی که تعداد آنها 11000 نفر بود. از تعداد افراد جامعه یعنی مردان شاغل در مراکز صنعتی (کارخانه ها)، با مراجعه به فرمولکوکران، تعداد 284 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های شادکامی آکسفور 2001 ، پرسشنامه رضایت از زندگی دینر 1395 و پرسشنامه انتظار گرایی SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد، بین انتظار گرایی با شادکامی و رضایت از زندگی در مردان شاغل رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

انتظار گرایی ، رضایت از زندگی ، شادکامی ، مردان شاغل