مقایسه اثر شش هفته تمرین تداومی بر توان هوازی، عملکرد و ترکیب بدنی نوجوانان ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات تداومی بر توان هوازی، عملکرد و ترکیب بدنی نوجوانان ورزشکار و غیرورزشکار شهرستان آمل بوده است. بدین منظور دانش آموزان 16/17 سال ورزشکار و غیرورزشکار به طور داوطلبانه انتخاب یعنی به گروه های کنترل ورزشکار و غیرورزشکار، گروه استقامتی ورزشکار و غیرورزشکار تقسیم شدند. گروه های تجربی مدت 6 هفته، سه جلسه در هفته تمرین داشتند، برنامه تمرین درهفته اول با شدت 50% HRMAX شروع و به تدریج و فزاینده به 90% HRmax رسید. به منظور اندازه گیری توان هوازی از آزمون کوپر و دو 548 متراستفاده گردید. برای تجزیه تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون یومن ویتنی درسطح معناداری P> 0/05 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد پس از تمرینات تداومی Vo2max و عملکرد در گروه افزایش بیشتری در مقایسه با گروه کنترل داشت. بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که بین تاثیر تمرین تداومی برتوان هوازی، عملکرد و ترکیب بدنی نوجوانان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

تمرین تداومی ، توان هوازی ، عملکرد ، ترکیب بدنی