آزمون معادلات ساختاری رابطه از خود بیگانگی شغلی بر تحلیل رفتگی شغلی با نقش میانجی مدیریت استعداد

تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر از خود بیگانگی شغلی بر تحلیل رفتگی شغلی با نقش میانجی مدیریت استعداد انجام شد. این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی بوده و ازنظر ماهیت، کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق را کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان خراسان رضوی تشکیل می دهند که تعداد آنها 74 نفر بوده و با توجه به محدودیت جامعه همه افراد به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های از خود بیگانگی شغلی بویر 2001، مدیریت استعداد مرادزاده و همکاران 1393 و تحلیل رفتگی شغلی مسلاچ 1986 بوده که روایی آنها توسط ده نفر از اساتید مدیریت ورزشی مورد تایید قرار گرفت و پایایی آنها به وسیله آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0/87، 0/92، 0/93 محاسبه و تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آمار توصیفی، کلوموگروف اسمیرنف، ضریب همبستگی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد رابطه ای منفی و معنی دار بین ازخودبیگانگی شغلی با تحلیل رفتگی شغلی برقرار است. اما نتایج معادله ساختاری نشان داد مدیریت استعداد می تواند این اثر را تقلیل دهد. بنابراین با توجه به اینکه اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوی در همه متغیرها نسبتا وضعیت مطلوبی داشت به سایر سازمان ها پیشنهاد می شود الگوی این سازمان را مدیریت استعداد استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

از خود بیگانگی شغلی ، تحلیل رفتگی شغلی ، مدیریت استعداد