تحلیل فضایی توزیع ناهمگون جمعیت در ایران

این پژوهش به تحلیل فضایی توزیع جمعیت در استان های کشور پرداخته است. هدف این پژوهش تبیین نابرابری های جمعیتی به منظور کاهش این نابرابری ها در منطقه ای و استانی کشور است. روش تحقیق این پژوهش بر اساس ماهیت توصیفی - تحلیلی بوده و از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی است. مبانی نظری پژوهش موردنظر از طریق اطلاعات و اسناد کتابخانه ای جمع آوریشده اند. جامعه آماری موردمطالعه، جمعیت استان های کشور می باشند. به منظور دستیابی به هدف تحقیق که تحلیل فضایی توزیع ناهمگون جمعیت است، از شاخص هایی جمعیتی سازمان آمار استفاده شده است. داده های موردنیاز از نتایج تفصیلی سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 و 1395 کشور به دست آمده اند. سپس با استفاده از نرم افزار AIC GIS و روش های تحلیل فضایی آنالیز ترکیبی مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد ضرورت بازنگری در آرایش فعالیت های کلان اقتصادی- اجتماعی را از منظر عدالت اجتماعی در افقی درازمدت آتی مطرح می کند. به نحوی که بتوان جمعیت را در پهنه سرزمین به شکل متناسب تری توزیع کرد، ظرفیت های استفاده نشده را در زمینه های آب وخاک به کار گرفت، و از همه مهم تر تمرکزهای جدیدی در پهنه سرزمین به وجود آورد که با تکیه بر آن ها بتوان از فشار بر منابع در بخش هایی از سرزمین کاست و منابع جدیدی را در دیگر نقاط به کار گرفت. این مهم در صورتی متحقق خواهد شد که به آمایش سرزمین به عنوان یک متدولوژی تاثیرگذار و اثربخش نگریسته شود و محور همه برنامه ریزی های پایین دست تر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توزیع ، تحلیل فضایی ، آمایش سرزمین ، ایران