اثر نانو ذره TiO2 وسورفکتنت های SDS و CTAB بر حلالیت CO2 در محلول آمین MEA

روش های متعددی جهت جداسازی دی اکسید کربن توسط محققین مختلف تاکنون ارایه شده است .این روش ها شامل جذب فیزیکی، جذب به وسیله محلول های شیمیایی، جداسازی بوسیله غشاء و چندین فرآیند دیگر می باشد. در این تحقیق حلالیت دی اکسید کربن در مونو اتانول آمین در حضور سورفکتانت ها و نانو ذره دی اکسید تیتانیوم اندازه گیری شد. بدین منظور یک سامانه آزمایشگاهی طراحی شد. آزمایش های تجربی در دمای 298/15 کلوین و فشار نسبی 13.5 بار در حضور نانو ذره دی اکسید تیتانیوم با اندازه 20 نانو متر در غلظت های 0/1 و 0/05 گرم و سورفکتانت های سدیم دودسیل سولفات (SDS) در غلظت های 0/1 و 0/2 گرم و ستیل تری متیل آمونیوم برماید (CTAB) در غلظت های 2/5 و 5 گرم انجام شد. در این تحقیق اثر پارامترهای مختلف غلظت نانو ذره و سورفکتانت SDS و CTAB بر ضریب انتقال جرم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهند که با افزایش غلظت TiO2 ضریب انتقال جرم افزایش می یابد . با افزایش غلظت SDS میزان ضریب انتقال جرم افزایش می یابد. با افزایش غلظت CTAB ضریب انتقال جرم کمی کاهش می یابد . همچنین نتایج آزمایشگاهی با استفاده از نرم افزار طراحی آزمایش Design و Expert، با استفاده از روش پاسخ سطح و طرح Historical رابطه تجربی برای حلالیت ارایه گردید که تحلیل نتایج انجام شده با استفاده از این نرم افزار صورت گرفت.

کلیدواژه ها:

دی اکسید کربن ، مونو اتانول آمین ، نانو ذره TiO2 ، و CTAB ، SDS ، نرم افزار Design Expert ، حلالیت دی اکسید کربن