نادر مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مخاطرات محیطی، دانشگاه تهران

با توجه شرایط ژیومورفولوژیکی شهر بیجار، مطالعه و شناخت عوامل ژیومورفولوژیک محدودکننده در شکل گیری سکونتگاه های جدید و همچنین مدیریت سوانح طبیعی و فرآیندهای ژیومورفولوژی در توسعه و ایجاد سکونتگاه های جدید امری ضروری و لازم می باشد؛ بنابراین در تحقیق حاضر سعی بر آن شده است تا با اعمال مناطق ممنوعه توسعه شهری، مناطق مستعد توسعه سکونتگاه های شهر بیجار شناسایی شوند. در این تحقیق به منظور بررسی و پهنه بندی مناطق مساعد برای توسعه شهری از 8 پارامتر شیب، جهت شیب، ارتفاع، زمین-شناسی، کاربری اراضی، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه و فاصله از محدوده شهری شهری به عنوان عوامل موثر در مسیله تحقیق؛ استفاده شده است. همچنین به منظور تجزیه و تحلیل داده و مکان گزینی مناطق مستعد جهت اهداف مورد نظر از روش مناطق ممنوعه و مدل های منطق فازی و AHP استفاده شده است. نتایج تحقیق بیان کننده این است که بخش زیادی از وسعت محدوده مورد مطالعه حداقل از نظر یکی از معیارهای مورد نظر، تناسب لازم را برای اهداف توسعه شهری ندارد. مطابق نقشه پهنه بندی نهایی، مناطق شمالیمحدوده شهری بیجار منطبق بر اطراف جاده بیجار – زنجان داری وضعیت مناسبی جهت اهداف توسعه شهری هستند و بعد از این مناطق نیز مناطق غربی محدوده شهری بیجار منطبق بر نواحی اطراف جاده بیجار – سنندج داری تناسب نسبتا مناسبی جهت اهداف مد نظر هستند.

بیجار، ژیومورفولوژی، توسعه شهری