بررسی کیفیت فیزیکی و شیمیایی منابع آب منطقه طالقان در استان البرز

آب علاوه بر اینکه یه ماده ضروری برای ادامه حیات میباشد نقش مهمی در توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع دارد.امروزه با پیشرفت صنایع، افزایش جمعیت و عدم کنترل مناسب زیست محیطی، خطرات زیادی از نظر آلودگی آبها وجود دارد. هدف از این مطالعه، سنجش پارامترهای فیزیکی و شیمیایی منابع آب منطقه طالقان، از نظر شرب و کشاورزی و مقایسه با استانداردهای ملی و بینالمللی است. در مطالعه توصیفی و موردی انجام شده، نمونه های برداشت شده از رودخانه طالقان و تعدادی از چشمههای اطراف: گلینک، گراب، دهدر، ناریان، خجیره، مهران و علیزان آن میباشد که برداشت و مورد آزمایش قرار گرفتند. از جمله پارامتر-های که مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند سولفات، کلر، سدیم، کلسیم و منیزیم، سختی کل، اسیدیته، هدایت الکتریکی، نسبت جذب سدیم و میزان مواد محلول در آب میباشند. نتایج این مطالعه نشان داد که عناصر محلول در آب (کاتیونها و آنیونها) بر مبنای طبقه بندی شولر، کیفیت آب در رود خانه از حداکثر مجاز و حداکثر مطلوب کمتر بوده، نمایانگر میزان بالای سختی آب این حوزه است که این خود با توجه به سازند های آهکی ارتفاعات شمال شرقی آن قابل توجیه است. در مورد این شاخص نیز زیر حوزه ناریان بالاترین رقم سختی را نشان می دهد. دامنه تغییرات، میان کمترین و بیشترین میزان سختی آب در حوزه قابل توجه و تامل است و TH آن 302/6 می باشد. همچنین در رابطه با کیفیت آبها از نظر شرب و کشاورزی بر اساس دیاگرام ویل کوکس لازم به ذکر است عمده نمونه ها از C2S1 تا C3S1 بوده است که بیانگر کیفیت مطلوب آب رودخانه طالقان از نظر استفاده کشاورزی می باشد و برای تمامی خاک ها قابل مصرف می باشد و گیاهان دارای ظرفیت تحمل شوری معمولی می توانند آن را مورد استفاده قرار دهند.

کلیدواژه ها:

شولر ، شیمیایی ، فیزیکی ، طالقان ، کیفیت آب ، ویل کوکس