شجاع بهرامی - عضو هیات علمی (مربی) گروه علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور ایران
داود مهدوی کنده - دانشجوی دکتری رشته علوم اجتماعی دانشگاه خوارزمی تهران

سوال اصلی پژوهش رسیدن به این نکته می باشد که با چه مکانیسم هایی می توان با استفاده از فناوری های نوین اطلاعاتی وارتباطی، به توسعه فرهنگی عموما در جامعه و خصوصا در مدارس و دانشگاه دست یافت. بدین منظور روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و تکنیک جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و استفاده از منابعی مانند کتب و مقالات است. در مقاله حاضر با استفاده ازچارچوب نظری جامعه شناسی سازمان ها و استفاده از نظریه سرمایه فرهنگی و نمادین پیر بوردیو نشان داده ایم، مدارس و دانشگاه هایی که از فناوری اطلاعات و ارتباطات استفاده می کنند بعد جدیدی از ساختار فرهنگی را بر فرایند توسعه فرهنگی می افزایند. برابری فرصت ها، همچنین برداشته شدن قسمتی از محدودیت های ناشی از معلولیت های جسمی و ذهنی و ارتقای کیفیت یادگیری، تربیت نیروی انسانی کارآمد- تربیت نیروهای کارآفرین و کمک به اشتغال زایی- افزایش سرعت انتقال یادگیری و بازدهی- کاهش هزینه ها ی آموزش وپرورش- روز آمد نمودن سیستم اداری و نظام آموزشی نمونه هایی از درجات دسترسی به توسعه فرهنگی و انتشارآن به جامعه می باشند که به وسیله ماتریس و مدل توسعه فرهنگی نشان داده شده است.

توسعه فرهنگی، فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطی، دانش