کاهش مخاطرات نانوذرات در آبزیان به کمک آنتی اکسیدان های طبیعی

امروزه استفاده از نانوتکنولوژی و محصولات نانو در صنایع مختلف به طور وسیعی در حال گسترش بوده و نوآوری های جدید علمی از نانوذرات مهندسی ساز در مقیاس اتمی (قطر کمتر از 100 نانومتر) برنامه های کاربردی مفیدی را در الکترونیک، مواد شیمیایی، حفاظت محیط زیست و ... سبب شده است. با این حال انتشار نانوذرات به محیط زندگی آبزیان از مشکلات جدید زیست محیطی به شمار می آید. استفاده از ترکیبات آنتی اکسیدان طبیعی جهت کاهش یا توقف اثرات سوء ناشی از نانوذرات در آبزیان میتواند از راهکارهای حفاظتی و افزایش توان تحمل آنها باشد. در این میان استفاده از فنونی نظیر انواع شیوه های بافت شناسی و همچنین سنجش برخی شاخصها بویژه انواع مرتبط با دستگاه گوارش حیوان میتواند ابزار مناسبی برای ارزیابی کامل سلامتی موجود زنده در برابر سموم موجود در مواد غذایی مصرفی آن باشد. نتایج تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که نانوذرات منجر به تجمع فلز مربوطه در کبد، پوست و آبشش ماهیان میشود و تجویز خوراکی ترکیبات محافظت کننده طبیعی از طریق غذا حداقل میتواند نقش موثری در کاهش آثار سوء سموم در آبزیان ایفا نماید. در این مقاله به بررسی منابع علمی موجود در زمینه سمیت خوراکی نانوذره نیکل در آبزیان بویژه ماهیان پرداخته خواهد شد و سعی میشود تا به مطالعات انجام شده در زمینه استفاده از ترکیبات طبیعی مانند سلیمارین و ترکیباتی نظیر انواع فلاونوییدها در موجودات مختلف و کارکرد محافظتی آنها در سایر موجودات و ارایه الگویی برای استفاده در آبزیان پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

اثر رقابتی ، نانوذرات ، آنتی اکسیدان های طبیعی ، بافت شناسی ، دستگاه گوارش ، ماهیان