مریم قلی زاده - دانشجوی دکتری ژنتیک و اصلاح نژاد دام، گروه علوم دامی، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

امروزه به منظور دستیابی به بازده اقتصادی بالا هدف مهم پرورش دهندگان گاومیش، افزایش ضریب تبدیل غذایی به گوشت و شیر با کیفیت بالا است. روندهای فیزیولوژیک مسیول تبدیل خوراک دام به شیر عضله، چربی و استخوان در گاومیش به طور روز افزونی مشخص شده است. روش های گوناگونی برای بهبود تبدیل خوراک مصرفی به محصولی هدفمند استفاده شود که یکی از روش ها استفاده از افزودنی هایی مانند پری بیوتیک ها و پروبیوتیک ها است. یکی از راه های کاهش میکروارگانیسم های مضر جلوگیری از جایگزین شدن آن ها به جای میکروارگانیسم های مفید است که گسترش افزودنی های خوراکی زنده باکتریایی یا همان پروبیوتیک ها را درپی داشت، یافته های جدید مربوط به پروبیوتیک ها منجر به توسعه مفهومی بنام پری بیوتیک شد. پری بیوتیک ها مواد غذایی هستند که نسبت به هضم در قسمت فوقانی دستگاه معدی-روده ای مقاوم بوده و بصورت دست نخورده به ناحیه تحتانی روده می رسند، در آنجا با اثر فیزیولوژیکی مستقیمی که دارند، همچنین بوسیله تحریک اختصاصی رشد و فعالیت ترکیبات پروبیوتیک میکروفلور دستگاه معدی روده ای از جمله بیفیدوباکتریوم ، اکوسیستم دستگاه معدی-روده ای را تحت تاثیر قرار می دهند. استفاده علمی از این افزدونی ها به خوراک گاومیش می تواند منجربه افزایش ضریب تبدیل خوراک مصرفی، افزایش رشد و بهبود سلامتی این دام با افزایش مقاومت آن ها در برابر بیماری ها و بهبود شرایط تخمیر در شکمبه شود.

پروبیوتیک، پری بیوتیک، گاومیش، ActveMOS