تاثیر پلیمر سوپر جاذب روی صفات زراعی آفتابگردان در شرایط مطلوب و محدود کننده رژیم های رطوبتی

تحقیق درباره مدیریت آبیاری درمزرعه، برای افزایش کارایی آبیاری وکاهش هدر رفت آب ضروری است به منظور بررسی تاثیر رژیم های آبیاری و پلیمر سوپر جاذب A200 بر روی آفتابگردان روغنی رقم مستر،آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقات کشاورزی دانشگاه ارومیه اجرا شد. تیمار ها شامل سه فاصله آبیاری (8، 12 و 16 روز یکبار) در کرت های اصلی و پنج مقدار پلیمر (صفر، 75، 150، 225 و 300 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی، مورد مقایسه قرار گرفتند. تنش خشکی از مرحله 14 برگی اعمال شد. نتایج نشان داد تنش خشکی باعث کاهش معنی دار (P<0.01) محتوی نسبی آب برگ، طول دوره رشد، تعداد برگ، محتوی کلروفیل و عملکرد دانه گردید. از طرف دیگر کلیه صفات مذکور تحت تاثیر مقادیر مختلف سوپر جاذب قرار گرفتند (P<0.01). اثر متقابل پلیمر و تنش خشکی درصفات عملکرد دانه، محتوی نسبی آب برگ و تعداد برگ معنی دار شد. بالاترین مقدار محتوی نسبی آب برگ (83/82 درصد) مربوط به آبیاری نرمال و پلیمر 300 کیلوگرم در هکتار و پایین ترین مقدار این صفت (49/7 درصد) مربوط دور آبیاری 16 روز و بدون استعمال پلیمر بود. مقادیر بالای پلیمر (225 و 300 کیلوگرم در هکتار) بهترین تاثیر را بر روی صفات مورد بررسی در تمامی فواصل آبیاری حتی تحت شرایط کم آبیاری داشتند. با توجه به محدودیت منابع آب، سوپر جاذب ها می توانند یک راه کار مناسب برای پایداری عملکرد آفتابگردان در شرایط خشکی باشند.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، کم آبیاری ، پلیمر ، محتوی نسبی آب برگ ، عملکرد دانه