بررسی تاثیر رویکرد معماری معناگرا در شعر و هنر مقدس با تاکید بر اشعار فایز دشتی

همانگونه که می دانیم پیام قرآن، بیان مفاهیم، حکمت ها، اصول و آرمان های مقدسی است که همواره در دین اسلام به عنوان یک دین برتر، نهادینه شده است و به عنوان منبع و مصدر هنر اسلامی به شمار می رود. آنچه به این هنر، قداست، زیبایی و شکوه می بخشد، استفاده از حجم و هندسه، کلام و زبان آمیخته و آکنده از رمز و رازی است که با نور الهی عجین می شود و به آن قالبی روحانی و سراسر عرفان هدیه می دهد. هدف از این پژوهش بررسی رویکرد معناگرا در شعر و هنر مقدس با تاکید بر اشعار شاعری گرانقدر، از خطه ی جنوب به نام فایز دشتی می باشد که همواره تاثیر اشعار زیبا و بی نظیرش بر بسیاری از شاعران همزمان و پس از خود غیر قابل انکار است. در واقع می توان گفت: این بررسی، باعث شناخت و جایگاه خلاقیت هنری، با توجه به نقش شاعر و دوبیتی سرایی می شود که همواره نقش بی بدیل خداوند، آن گاه که شاعر از محبوب خود سخن می گوید در جای جای شعر او طنین انداز می شود و در اینجاست که وی در ذکر زیبایی های محبوب خویش از واژه های اسلامی استعانت می گیرد. روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد. هدف نهایی مقاله آن است که با شناختی عمیق و ارزشمند از مفاهیم و الگوهای اسلامی، تاثیر رویکرد معماری معناگرا را در شعر و هنر مقدس به عنوان هنری والا و ارزشمند که به روح انسان هویت و تجلی می بخشد و وی را از وابستگی و تعلقات ناپایدار می رهاند، بازشناساند.

کلیدواژه ها:

معماری ، رویکرد معناگرا ، شعر ، هنر مقدس ، فایز دشتی