راضیه هاشم‎ زهی - دانشجوی کارشناس ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات تهران
امین رضا نشاط - استادیار گروه سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
زهرا عزیزی - استادیار گروه سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
محسن دادرس - استادیار گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، واحد جامع بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی

یکی از مهم ترین جهت گیری های نظام هدایت شهری در دهه های اخیر، پایداری در همه ابعاد شهری است؛ توسعه شهری باید در جهت تضمین پایداری شهر و رفاه ساکنان حال و نسل های آتی صورت گیرد. فضای شهری به عنوان مراکز ارتباط در شهرها، نقش مهمی در زندگی اقتصادی-اجتماعی ساکنان دارد. مطرح شدن توسعه پایدار، به عنوان شعار اصلی هزاره سوم ناشی از اثرات شهرها بر گستره ی زیست و ابعاد مختلف زندگی انسانی است. شهرها به عنوان عامل اصلی ایجادکننده ناپایداری در جهان به شمار می روند، در واقع با توجه به پیچیدگی ذاتی شهرها از لحاظ زیست محیطی، شناخت عوامل اصلی در جهت دست یابی به پایداری شهری ضروری به نظر می رسد و در واقع پایداری شهری و پایداری جهانی هر دو مفهومی واحد هستند. در این نوشتار، ، پس از تبیین مفهوم پایداری شهری و ناپایداری شهری و شناخت معیارهای موردنظر، با توجه به اهداف مطالعه، مطالعات چند سال گذشته بر تحلیل اراضی شهری با تاکید بر توسعه پایداری شهری در نقاط مختلف جهان، بررسی شده است.

کاربری اراضی شهری، توسعه پایدار، شهرنشینی، برنامه ریزی، سامانه اطلاعات مکانی