زهرا فرهادیان دهکردی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و کارشناس ارشد مدیریت شهری . مشهد . ایران

در بسیاری از شهرهای در حال توسعه ، افراد کم درآمد با اتوبوس ، پاراترانزیت ، دوچرخه یا پیاده سفر می کنند.مدیریت ترافیک با اتخاذ سیاست هایی می تواند جای وسایل نقلیه ، خود مردم را به مثابه هدف در نظر بگیرد. بدین ترتیب اقداماتی که برای گونه های اتوبوس ، دوچرخه و عابر پیاده صورت می گیرند ، با سیاست هایی برای کاهش فقر انجام می شوند. برخی از اقدامات ترافیک که به خودروها توجه دارد ( مانند افزایش ظرفیت تقاطع ها) ممکن است در کل خود باعث افزایش حجم ترافیک شود ، و در نتیجه مدیریت ترافیک از هدف اصلی خود دور افتد و فواید مدیریت ترافیک در کاهش فقر کم اثر گردد.و درواقع حمل و نقل نوعی سرویس واسطه است ، و در واقع وسیله ای است برای رسیدن به هدف .در همین راستا هدف این مقاله تشریح مدیریت حمل ونقل شهری ، اصول و مولفه های تشکیل دهنده آن با توجه به خصوصیات کالبدی، کارکردی و جمعیتی کلانشهر مشهد به منظور اتخاذ رویکرد فقرزدایی است. روش شناسی انجام این پژوهش از نظرهدف تحقیق، کاربردی و از منظر چارچوب پژوهش، تحلیلی – توصیفی است که بطور موردی بر روی کلانشهر مشهد انجام می شود . در این مقاله ضمن تشریح مدیریت حمل ونقل شهری در مشهد و مروری بر نظریات مدیریت ترافیک و تاثیر آن بر فقر در چارچوب مدل استراتژی ASI ، راهکارهای پیشنهادی برای شهر مشهد ارایه شده است .یافته های این پژوهش نشان می دهد در زمینه تاثیر مدیریت حمل ونقل شهری بر قشر محروم و فقیر جامعه ، پژو هش های چندانی در دست نیست ودر نتیجه در این زمینه ، ضرورت انجام پژوهش های مرتبط و مطالعات لازم احساس می شود.

حمل و نقل – ترافیک - فقر- پیاده