بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با رویکرد برنامه ریزی مشارکتی

فرسودگی بافت های شهری امروز به عنوان عاملی برای جلوگیری از رسیدن به توسعه پایدار شهرها شده است. بافت های فرسوده به قسمتی از شهر اطلاق می گردد که ارزشهای زندگی شهروندی آن کاهش یافته و ساکنین آن از شرایط زندگی در محل خود رضایت نداشته و نیازهای اساسی آنان (نیازهای خدماتی و فرهنگی) برآورده نمی گردد. به نظر می رسد در بافت های فرسوده با توجه به وسعت دامنه و شدت مسایل گریبان گیر این بافت ها کارآمدترین رویکردی که بتوان برای مواجهه با کاستی ها و تارسایی ها اتخاذ نمود رویکرد برنامه ریزی مشارکتی می باشد. تجربه ثابت کرده میزان موفقیت در طرح های مرتبط با بافت های فرسوده شهری، تا حد زیادی به ارتباط موثر میان دولت، وزارت خانه های مربوطه و مشارکت مردمی وابستگی دارد. این پژوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است. در این مقاله سعی بر آن است که شیوه های مداخلات گوناگون در بافت های فرسوده بر پایه برنامه ریزی مشارکتی و نحوه هرچه مستحکم تر کردن این ارتباط، در قالب راهکارهای موثر و کار ارایه شود.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بهسازی و نوسازی ، برنامه ریزی مشارکتی ، مشارکت مردمی