مجموعه ی اقامتی،آموزشی برای کودکان بی سرپرست بجنورد باهدف افزایش دلبستگی به مکان

بی سرپرستی کلمه ای است که امروز تنها بار بدون سرپرست بودن را با خود حمل نمی کند، بلکه در پس آن تمامی ابعاد شخصیتی، رفتاری، روانی و اجتماعی شخص را زیر سوال می برد. بسیاری از نمونه های پرورشگاه های موجود، گواه این است که شرایط پرورشگاه هایی که به صورت موسسه ای و جدای از فضای شهری اداره می شوند، پاسخگوی نیاز کودکان بی سرپرست نمی باشند. در این پروژه هدف اصلی، طراحی مجموعه اقامتی – آموزشی برای کودکان بی سرپرست بجنورد با هدف افزایش دلبستگی به مکان می باشد. بنابراین اولین قدم، انتخاب سایت مناسبی است تا ارتباط لازم را با جامعه برقرار کند. پژوهش های انجام شده نشان می دهد، استفاده از عناصر طبیعی در طراحی فضای آموزشی وسکونتی کودکان بی سرپرست به ایجاد انگیزش و ارتقای کیفیت زیستی آموزشی آنان منجر می شود. در این رساله با مطالعه در روانشناسی کودک و به خصوص کودک بی سرپرست و بررسی تیوری های موجود در زمینه آموزش و استفاده از مطالعات انجام شده به طراحی سرای کودکان بی سرپرست با بکارگیری رویکرد هایی جهت افزایش دلبستگی به مکان در بجنورد پرداخته خواهد شد. این رساله در پنج فصل برنامه ریزی شده است که فصل اول کلیات تحقیق، فصل دوم ادبیات تحقیق ، فصل سوم نمونه های موردی، فصل چهارم نتیجه گیری و راهکارها و فصل پنجم مطالعات زمینه ای طرح را در برمی گیرد.

کلیدواژه ها:

کودک بی سرپرست ، مجموعه اقامتی– آموزشی ، افزایش دلبستگی به مکان ، بجنورد