تدوین چارچوب طراحی پیاده راه، با تاکید بر کیفیت محیطی فضای شهری

حضور اتومبیل در فضای شهری پس از انقلاب صنعتی، موجب شد تا از نقش و اهمیت فضاهای پیاده کاسته شود و به مرور فرد پیاده، جایگاه و الویت خود را در فضای شهری از دست بدهد. هدف اصلی این پژوهش بررسی چارچوب طراحی شهری با تاکید بر کیفیت فضای شهری است، در این پژوهش بر اساس اطلاعات گردآوری شده از مطالعات کتابخانه ایی، میدانی، سعی شده است با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی به بررسی اطلاعات جمع آوری شده پرداخته، یافتن مسیله برای تحقیق، همواره یکی از دشوارترین مراحل تحقیق علمی محسوب شده است. اما چرا این عنصر با ارزش در تحقیق حاضر پیاده روی و به عبارتی پیاده مداری بوده است پیاده رویی قدیمی ترین و جذابترین شکل جابجایی انسان در فضا بوده است. این در حالی است که کم تحرکی به عنوان یکی از آسیب های سلامت عمومی و از مقوله های کاهش کیفیت زندگی انسان محسوب می شود که موجب از دست رفتن یکی از ارزش های بنیادین زندگی شده است، هدف از پژوهش حاضر بررسی مولفه ها و اصول موثر بر پیاده مداری و سنجش مورد بررسی بوده است. یکی از رسالت های شهرسازی از بدو شکل گیری آکادمیک آن، تامین منافع عمومی و گسترش دامنه انتخاب شهروندان در زندگی شهری بوده است، با وجود گذشت نزدیک به یک قرن از حضور حرفه ایی شهرسازان، حضور مسایل ناگشوده بسیاری فرا راه شهروندان و زندگی شهری قرار دارد. آلودگی های محیطی، توزیع غیرعادلانه منابع، نابرابری های اجتماعی، غفلت از نیازهای انسان و... فضای شهری را به فضایی پر تنش و در بسیاری از موارد، بیگانه بدل ساخته است. حاصل امر، جدایی گزینی اجباری انسان ها، تنگ شدن دایره تعاملات اجتماعی و تهی شدن فضای شهری از ارزش های بنیادین است که تنها با حضور فعال انسان ها، امکان عینیت می یابد.

کلیدواژه ها:

طراحی پیاده راه ، ضوابط طراحی ، کیفیت محیطی ، کیفیت در فضای شهری