تحلیل طرح های بنیاد مسکن انقلاب اسلامی با پهنه بندی اقلیمی معماری روستایی ایران

مساکن روستایی در ایران به لحاظ الگوی ساخت در مرحله گذار از الگوی سنتی به الگوی جدید و مدرن قرار دارد.الگوی جدید ساخت و ساز مسکن روستایی غالبا برگرفته از الگوی مساکن شهری است که در آن به نوعی سیمای شهر تداعی می شود.طرح بهسازی مسکن روستایی در کشور که به طور جدی توسط بنیاد مسکن انقلاب پیگیری و اجرا می شود، یکی از عوامل تحول ساز و دگرگون کننده الگوی مسکن روستایی از سنتی به مدرن است.این در حالی است که مسکن در روستاها تنها به عنوان فضای زیستن نبوده و از کارکرد چندگانه ای برخوردار است.هدف از ارایه این مقاله ایجاد الگوی طراحی و تبیین چارچوبی است که می تواند پایه طراحی هر واحد مسکونی روستایی بر مبنای پهنه بندی اقلیمی مسکن روستایی باشد و به دلیل لحاظ شدن ویژگی های جامعه شناختی، اقلیمی، مقاوم سازی و مانند آن طراحان و کارفرمایان را از صرف وقت و هزینه بسیار بی نیاز می نماید.الگوها می توانند بنا به تفاوت شکل و ابعاد زمین و یا خواسته های کارفرما تغییرات جزیی یابند.اما ساختار و شکل کلی آن ها، با در نظر گرفتن محیط فیزیکی و جغرافیایی روستا و نظام همزیستی روستاییان تغییری نخواهد کرد.در این تحقیق سعی شده است که با توجه به پهنه بندی اقلیمی معماری روستایی، مزیت های معماری بومی هر منطقه با نقشه های طراحی شده توسط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در همان پهنه بررسی و تحلیل گردد تا نقاط ضعف و قوت این طراحی ها مشخص گردد.

کلیدواژه ها:

مسکن روستایی ، پهنه بندی اقلیمی ، معماری بومی ، بنیاد مسکن