مجتبی رضازاده - دانشیار پردیس هنرهای زیبا دانشکده معماری
پریسا بهبودی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران

فضای عمومی شهری موسوم به میدان، فضایی باز است برای حضور گروه های مختلف اجتماعی که پویایی و کارایی آن نیازمند تعاملات اجتماعی و برخوردهای متنوع است. به عبارت دیگر، میدان ظرفی برای فعالیت های اجتماعی و خدماتی است که حضور افراد از اقشار و سنین مختلف به رونق و پویایی آن می افزاید و چنین مینماید که مهمترین وظیفه میدان شهری این است که ظرفی برای برخوردهای انسانی و تعاملات اجتماعی باشد.از این رو احیا میدان های قدیمی شهری که یاد آور خاطرات جمعی دوران ای مختلف است ضروری می نماید. میدان صاحب الامر نیز از میدان های تاریخی شهر تبریز می باشد که انتخاب آن در این پژوهش به جهت اهمیت آن در گذشته است که امروزه به علت از هم گسیختگی فضایی موجود در کالبد و عملکردش، و نیز هرج و مرج جاری در عرصه شکل بخشی تبدیل به فضایی بی هویت جهت خرید و فروش تره بار شده است.هدف از این پژوهش، بررسی علت های نا کار آمد بودن میدان صاحب الامر تبریز می باشد که چگونگی روند رسیدن میدان به این نقطه و اینکه چه عواملی در آن دخیل بوده اند و اینکه چه راه برون رفتی از این آشفتگی حاضر می تواند وجود داشته باشد، نکاتی هستند که در دنباله این پژوهش خواهند آمد. این پژوهش بر آن است تا با برنامه دهی معماری بتواند نهایت مطلوبیت فضایی را در احیا این میدان ایجاد کند. نتایج استنتاجی پژوهش نشان داد که، در محدوده صاحب الامر به دلیل عقبه تاریخی و وجود عناصر شاخص، باید طراحی میان افزا و سازگار با بستر که بر طبق ضوابط منطقه تاریخی تبریز است انجام گیرد.

فضای عمومی شهری ، میدان صاحب الامر ، تعاملات اجتماعی