حذف آموکسی سیلین از نمونه های آبی با استفاده از نانوچارچوب های آلی-فلزی اصلاح شده توسط گروه های آلی

  • سال انتشار: 1396
  • محل انتشار: پنجمین کنگره بین المللی عمران ، معماری و توسعه شهری
  • کد COI اختصاصی: ICSAU05_0151
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 531
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

عطیه ابراهیمی افتخاری

کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست گرایش آب وفاضلاب دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب

لیلا مامنی

دکتری شیمی پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی،سازمان تحقیقات ،آموزش وترویج کشاورزی-کرج-ایران

چکیده

در مقاله حاضر، حذف آموکسی سیلین از آب های سطحی با افزودن نانوچارچوب های آلی-فلزی اصلاح شده توسط گروه های آلی به این منابع در ساده ترین و کم هزینه ترین حالت مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا جاذب نانوچارچوب آلی-معدنی سنتز گردید. این جاذب با دستگاه های مختلفی نظیر TEM، FTIR و EDX مشخصه یابی شد. تحلیل نتایج حاصل از میکروسکوپ الکترونی تابشی نشان داد که جاذب دارای ابعاد زیر 30 نانومتر بوده است. در این پژوهش، اثر متغیرهایی همچون pH، مقدار جاذب نانوساختار، تغییر غلظت اولیه یون های فلزی، زمان تماس و دما در سیستم ناپیوسته بررسی گردید. پس از تماس با نانوچارچوب ها، شرایط بهینه برای بیشترین مقدار حذف آموکسی سیلین (70/93%( از محلول آبی با نانوچارچوب های آلی-فلزی اصلاح شده با گروه آلی عبارتست از: غلظت آموکسی سیلین mg/l 80، غلظت نانوجاذب g/l 1/0، در دمای اتاق، pH برابر 7 و در زمان تماس 90 دقیقه می باشد. با بررسی اثر دما در سه دمای مختلف دمای 28، دمای 40 و 60 درجه سانتی گراد بر میزان ظرفیت جذب فلزات مورد نظر مشخص شد که با افزایش دما، ظرفیت جذب افزایش یافته است که این موضوع نشان دهنده گرماگیر بودن فرایند جذب توسط جاذب نانوساختار می باشد. متغیرهای ترمودینامیکی مانند تغییرات انرژی آزاد گیبس، آنتالپی و آنتروپی نیز محاسبه شد؛ انرژی آزاد گیبس با دما افزایش یافته که نشان از خود به خودی بودن فرایند جذب و مطلوبیت این فرایند در دماهای بالا دارد. در بررسی ایزوترم های تعادلی، مدل لانگمویر تطابق زیادی با داده های تجربی داشت. ظرفیت جذب بیشینه نیز توسط ایزوترم لانگمویر محاسبه شد.

کلیدواژه ها

فاضلاب، نانوچارچوب آلی-فلزی، آموکسی سیلین، آب های سطحی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.