محمد رضا رحیمی ببرویی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه،گروه مهندسی عمران،واحد شهریار،دانشگاه آزاد اسلامی،ایران
علی عسکر صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه،گروه مهندسی عمران،واحد شهریار،دانشگاه آزاد اسلامی،ایران
سعید حکیمی آسیابر - استاد یار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان
امیر عارفیان - استاد یار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهریار

زلزله نورثریج در سال 1999 در ایالت کالیفرنیا انقلابی در بهینه کردن طریقه طرح و اجرای اتصالات جوش داده شده سازه های فولادی بود. از جمله این اتصالات جدید، می توان به اتصال تیر به ستون با تیر با جان شکاف دار، اتصالات گیردار تیر به ستون با صفحات کناری، اتصال با جان یا بال کاهش یافته تیر و اتصالات خمشی مرکزگرا اشاره نمود. در این تحقیق, اتصالات صلب خمشی مرکزگرا از لحاظ خمش حول محور قوی تیر، مورد بررسی قرار گرفته است. به منظورمقایسه و نتیجه گیری بهتر اتصالات رایج و نیز اتصال جدید، با استفاده از روش اجزای محدود از نرم افزار Abaqus برای مدلسازی در قابهای(یک دهانه) با اندازه دهانه های مختلف بهره گیری شده است. نتایج نشان می دهد که اتصال صلب خمشی مرکزگرا قادر است مفصل پلاستیک را از ناحیه اتصال دور نگه دارد و با این اتصال می توان از بخش بیشتری از بافت عضو در استهلاک انرژی بهره جست و به مقادیر بیشتری از ذخیره سازی و استهلاک انرژی در طول عضو رسید. اصلاح هندسی اتصال، اگرچه سبب افزایش سختی و مقاومت کل سازه می شود، درعین حال، اضافه نمودن اجزای جدید به اتصال موجب کاهش ظرفیت شکل پذیری مدل ها شده است.

اتصالات خمشی مرکزگرا، اتصال با هندسه متغیر، استهلاک انرژی،اتصالات مرکز گرا،بررسی لرزه ای