محاسبه ثابتهای انتقال مویرگ، فضای داخل و خارج سلولی با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی

یکی از روشهای بررسی آسیب بافت استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی است. دراین تصویربرداری از اثر مغناطش مولکولهای آب و ماده کنتراست استفاده می شود. تبادل آب بر منحنی های مغناطش در پلاسما و بافت و در نتیجه بر زمان طولی موثر تاثیر دارد برای بررسی این تاثیر از مدلهای چندبخشی استفاده می شود. در این مدلها، معادلات مغناطش بافت برای زمان استراحت طولی ثابت در پلاسما حل و تغییرات زمان استراحت طولی در بخشهای فضای داخل و خارج سلولی بررسی و ثابت های انتقال در بافت محاسبه می شود. زمان استراحت طولی در بافت با مقدار ماده کنتراست متناسب است. تغییرات این ماده شبیه تابع گاما است. برای بررسی اثر مغناطش لازم است این تغییرات درمعادلات لحاظ می شود تا باعث پیچیدگی حل آنها می شود. در این تغییرات با در نظر گرفتن تغییرات ماده کنتراست و با استفاده از برازش منحنی و روشهای عددی هیون، رانگ - کوتا و روش آماری، منحنی تغییرات مغناطش و زمان استراحت طولی در قسمتهای مختلف بافت برای مدلهای دو بخشی و سه بخشی بدست آمده است. ابتدا برای ارزیابی مدل آماری ارائه شده که براساس قانون بقای جرم است محاسبات به دو روش عددی و آماری انجام شده و نتایج مقایسه شده است. سپس برای داده های به دست آمده از تصاویر نتایج به روش آماری به دست آمده زیرا در این حالت نیاز به برازش منحنی بر داده ها نیست و می توان از آنها بطور مستقیم استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تصویربرداری تشدیدمغناطیسی ، روش عددی ، روش آماری ، زمان استراحت طولی موثر ، مدل دو و سه بخشی بافت