راهکارهای کاهش ناهنجاری های اجتماعی از منظر طراحی شهری ( نمونه موردی، محدوده محیاشهر سیرجان )

امروزه بر این نکته اتفاق نظر وجود دارد که پدیده جرم و آسیب های اجتماعی ( انحراف ) جزء لاینفک یک جامعه می باشد. در کنار این مساله، گسترش روزافزون جرایم شهری و تاثیر غیرقابل انکار محیط های مصنوع بر این مساله، ارایه راهکارهای مبتنی بر طراحی شهری مناسب و فضاهای امن، یکی از ضرورت های ساماندهی و طراحی بافت های فرسوده شهری می باشد. بافت های فرسوده شهری به دلیل عدم توجه به الزامات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی آنان و با از بین رفتن حس تعلق در این بافت ها، زمینه های لازم برای آسیب های اجتماعی را فراهم آورده اند. یکی از اهداف اساسی در معماری بناهای مسکونی یا تجاری، حفظ ایمنی و امنیت است که تنها از طریق گسترش امنیت کالبدی حاصل می شود. بر این اساس محیط های انسان ساخت شهری را باید به گونه ای طراحی کرد که از پتانسیل کافی برای جرم خیزی برخوردار نباشند. محدوده محیاشهر سیرجان به عنوان یک بافت فرسوده شهری دارای مشکلات زیادی در زمینه وقوع جرایم شهری می باشد. در این پژوهش سعی بر این است تا ضمن شناسایی مکان های دارای معضل، عوامل محیطی موثر بر ایجاد این مکان ها شناسایی شده و راهکارهای طراحی محیط در ساماندهی این محله ارایه شود.

کلیدواژه ها:

ناهنجاری های اجتماعی ، منظر شهری ، طراحی شهری