بررسی و مقایسه ی خواص ضد میکروبی کیتین و کیتوزان استخراج شده از بخش های مختلف اسکلت خارجی خرچنگ شناگر آبی ( Portunus segnis )از منطقه بندرعباس

سالانه 70 - 40 % از سخت پوستان دریایی صید شده به ضایعات تبدیل می شوند که حدود 30 - 20 % اسکلت خارجی این سخت پوستان کیتین است. کیتوزان مهمترین مشتق بدست آمده از کیتین است که خواص زیستی مختلفی دارد. در این مطالعه طی روش های استاندارد آزمایشگاهی کیتین و کیتوزان از دورریزهای خرچنگ شناگر آبی ) Portunus segnis ( استخراج گردید.کمیت و فعالیت ضد میکروبی کیتین و کیتوزان استخراج شده از بخش های مختلف اسکلت خارجی )کاراپاس، سینه، چنگک و پاهای راه روی( روی 4 باکتری گرم مثبت، 7 باکتری گرم منفی، 1 مخمر و 2 سویه ی قارچی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. مقدار کیتین و کیتوزان در پاهای راه روی بطور معنی داری بیشتر از دیگر بخش ها بود. کیتوزان نسبت به کیتین خواص ضد میکروبی بیشتری را از خود نشان داد. حساسیت باکتری های گرم منفی و گرم مثبت نسبت به کیتین و کیتوزان استخراج شده تفاوت معنی داری نداشت. سویه های قارچی نسبت به سویه های باکتریایی در برابر کیتین و کیتوزان استخراج شده از بخش های مختلف مقاوم تر بودند. کیتین و کیتوزان کاراپاس و چنگک فعالیت ضدمیکروبی بیشتری را از خود نشان دادند. کمترین غلظت بازدارنده و کشنده ی رشد به ترتیب بین 1000 - 125 و 500-1000 میکروگرم بر لیتر بود. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گونه ی خرچنگ مورد بررسی را به عنوان منبع مناسب جهت تولید کیتین و کیتوزان به عنوان ترکیبات ضد میکروبی به شمار آورد. همچنین تاثیر این ترکیبات زیستی روی برخی از پاتوژن ها قابل توجه بود.

کلیدواژه ها:

segnis Portunus ، پوسته ، کیتین ، کیتوزان