پیامد کاربرد بیوچار بر پایداری خاکدانه ها و مقدار کربن آلی در یک خاک شور سدیمی

هدف از انجام این تحقیق بررسی پیامد کاربرد بیوچارهای تهیه شده در دمای مختلف بر اصلاح یک خاک شور و سدیمی ومقدار خاکدانه سازی و کربن خاکدانه ای آن می باشد. نتایج بیانگر تاثیر معنی دار تیمار بیوچار بر پایداری خاکدانه در یک خاکشور و سدیمی است. بیشترین و کمترین مقدار پایداری خاکدانه ها به ترتیب در ریزترین و درشترین اندازه خاکدانه ها مشاهدهگردید. کاربرد بیوچار بالاخص بیوچار دمای 800 باعث بهبود پایداری خاکدانه و به تبع آن خصوصیات فیزیکی خاک شد علاوهبر آن با کاربرد بیوچار کربن و کربوهیدرات در خاکدانه ها نسبت به تیمارهای دیگر بیشتر شد که بیانگر اینست که بیوچار بربهبود شیمیایی خاک هم اثرگذار است.درهمه تیمارها بیشترین مقدار کربن و کربوهیدرات در خاکدانه های کوچکتر و کمترینمقدار آن ها در خاکدانه های بزرگتر دیده شد که این نمایانگر اینست که خاکدانه های ریزتر نقش مهمی در پایداری خاکشورسدیمی ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

پایداری خاکدانه ، کربوهیدرات ، کربن آلی ، بیوچار ، خاک شور و سدیمی