ارزیابی تناسب کمی اراضی با رویکرد روش های رقومی برای محصولات عمده ی دشت شهرکرد

در این پژوهش، ارزیابی تناسب کمی اراضی با رویکرد رقومی برای محصولات گندم، یونجه و ذرت علوفه ای در دشتشهرکرد استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. مقادیر پتانسیل تابشی- گرمایی تولید بر اساس مدل فایو تعیین گردیدند. در زمان رسیدگی محصولات، از نزدیک 120 خاکرخ حفرشده، برداشت محصول با سه تکرار صورت گرفت. در نهایت، کلاستناسب اراضی برای محصولات مورد مطالعه با استفاده از پتانسیل تابشی- گرمایی تولید، تولید واقعی و تولید بحرانی تعیین شد. مدلهای رگرسیون درختی توسعه یافته، درختان تصمیم گیری تصادفی، شبکه های عصبی مصنوعی و رگرسیونلاجیستیک چندجمله ای برای پیش بینی کلاس های تناسب اراضی استفاده شدند. نتایج نشان داد که مدل رگرسیون درختیتوسعه یافته، بالاترین کارایی را برای پیش بینی کلاس های تناسب اراضی ذرت علوفه ای دارد. همچنین، مدل های مختلفتوانایی یکسانی برای پیش بینی کلاس های تناسب اراضی گندم و یونجه داشته اند. مهمترین پارامترهای محیطی در پیش بینیکلاس های تناسب کمی اراضی برای تمامی محصولات مورد مطالعه، اجزای سرزمین و شاخص های سنجش از دور می باشند.

کلیدواژه ها:

اجزای سرزمین ، پارامترهای محیطی ، درختان تصمیم گیری تصادفی