هادی مدرس زاده رحمان پور - کارشناس ارشد مهندسی و عمران - برنامه ریزی حمل و نقل، مرکز مدیریت راه های فارس
محسن حدیقه جوانی - کارشناس ارشد مهندسی عمران - برنامه ریزی حمل و نقل، مدیریت حمل و نقل بار شهرداری شیراز

توسعه پایدار عامل پایداری منابع تجدیدناپذیر یا به عبارت بهتر منابع محدودی است که برای تداوم زندگی نسل آینده بر روی کره زمین ضروری می باشد. بر این اساس لازم است برای گنجی سازگار با نیازهای حال و آینده در زمینه: (استفاده از منابع) و (هدایت سرمایه گذاری ها) و (جهت گیری و توسعه فناوری) و (تغییرات نهادی) به منظور توسعه پایدار شکل گیرد. از مهم ترین منابع تجدیدناپذیر که به رایگان در اختیار بشر امروز قرار گرفته، محیط زیست می باشد. راه سازی و تسهیل در حمل و نقل، علی رغم فواید متعددی که برای نسل امروز فراهم نموده، به واسطه ایجاد تغییرات زیست محیطی به ویژه در نواحی غیرشهری، استفاده از منابع محدود سازه ای و سوخت های فسیلی، و افزایش انتشار آلاینده های هوا، موجب بروز چالش های جدیدی در تعارض با توسعه پایدار تردید است. از این رو لازم است با بهره گیری از فناوری های نوین در جهت بهبود پایداری این بخش مهم از توسعه جامعه بشری گام برداشت. استفاده از سامانه های حمل و نقل هوشمند (ITS) ، در راه سازی، مزایای متعدد و متنوعی را به دنبال دارد که از مهم ترین آنها می توان به کاهش هزینه های نگهداری راه، بهبود وضعیت محیط زیست و ارتقا ایمنی اشاره نمود. در این مقال بر آنیم تا به بررسی تاثیرات ناشی از به کارگیری سامانه های حمل و نقل هوشمند ویژه سامانه توزین حین حرکت (WIM) در توسعه پایدار با رویکرد محیط زیست پرداخته و عوامل موثر در ارتقای کارایی سامانه های مذکور را شناسایی نماییم.

توسعه پایدار، سامانه حمل و نقل هوشمند، توزین حین حرکت (WIM)، محیط زیست