مهین بانو و شاپور (خردمندانی فرزانه در منظومه خسرو و شیرین)
محل انتشار: همایش بین المللی شرق شناسی، تاریخ و ادبیات پارسی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 460
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
OSPL01_227
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397
چکیده مقاله:
یکی از کهن الگوهای برجسته در روان شناسی تحلیلی فرزانه درون است. این کهن الگو روشن کننده علت اصلی بسیاری از تصمیمات کلیدی در زندگی واقعی یا در داستان هاست. وجود خردمند فرزانه را در ناخودآگاه جمعی این گونه می توان تبیین کرد: موجودی کهن سال که نه جنسیت می شناسد و نه پیری و جوانی! در روان ناخودآگاه بشر همواره وجود دارد و در بزنگاه های مهم می تواند راهگشای بسیاری از مسایل و مشکلات ما باشد. شیرین در کل منظومه تحت راهنمایی های خیرخواهانه ء مهین بانواز یک طرف و برخی هدایت های جهت دار شاپور از جانب دیگر قرار می گیرد. درحقیقت، مهین بانو می تواند تجسم و تجسد خرد درون شیرین باشد. و بدین ترتیب از ابتدا تا انتهای منظومه، مهین بانو و خردمند فرزانه درون برای شیرین به یکدیگر استحاله می گردند و این گونه می شود که مهین بانو می تواند نمادی از خرد درون یا همان کهن الگوی خردمند فرزانه ی درون برای شیرین باشد. همچنین شاپور می تواند نماد خرد درون خسرو باشد. شاپور نیز مانند مهین بانو راهنمای به خیر برای خسروست اوست که آغازگر جریان عاشقانه خسرو و شیرین است. پس در منظومه خسرو وشیرین، عاشق و معشوق هر کدام با خردمندی همراهند تا راه را از چاه بازشناسند و ارزش انسانی خود را حفظ کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نرجس نظیفی
کارشناس ارشد زبان وادبیات فارسی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول