تحلیل و بررسی اندیشه ی فمنیستی در داستان های منیرو روانی پور

فمینیسم از جمله جنبش هایی است که ماهیت اجتماعی -سیاسی دارد. به تعبیری، این جنبش همیشه همراه جامعه بشری بوده، اما به طور خاص، در قرون اخیر و به منظور احقاق حقوق زنان و جلوگیری از تداوم جامعه ی مرد سالار ابعاد تازه ای پیدا کرده است. در ایران از دوره قاجار به ویژه پس از مشروطه، زنان با این جنبش آشنا شدند و پس از آن شاعرانی نظیر پروین اعتصامی در اشعار خود به لزوم سوادآموزی زنان و تغییر شرایط کنونی، به نفع زنان توجه کردند. در میان نویسندگان، منیرو روانی پور، بدون ورود به جنجال های سیاسی، وضعیت نابه سامان زنان در جامعه مردسالار سنتی را در آثار خود مورد نقد قرار داده است. روانی پور در سه رمان و چندین داستان کوتاه، از طرفی به ظلمی که از جانب مردان بر زنان روا داشته می شود تاکید می کند و از طرف دیگر، عامل این ظلم را بی سوادی و جهل زنان می داند. وی معتقد است که زنان باید برای ارتقای سطح آگاهی خود بکوشند و تصویری ارزشمند، فعال، پویا و برابر با مردان از خود نشان دهند.

کلیدواژه ها:

فمینیسم ، زن ، منیرو روانی پور ، ظلم ، بی سوادی