فاطمه توکلی رستمی - دانشیار
الهام بهروز - فوق لیسانس

بومی گرایی یعنی توجه به فرهنگ خودی و در ادبیات داستانی بیانگر آن است که به فرهنگ و آداب و رسوم محلی خودمان توجه کنیم. این جریان فکری توسط نویسندگانی آغاز شد که می خواستند ریشه های فرهنگ و هویت ایرانی را در متن داستان گنجانده و به مخاطبانشان بگویند: خودت باش . می توان گفت: بومی گرایی از سال 1309 با داستان مرقد آقای نیما شروع شد و در دهه چهل به اوج خود رسید. در همین دهه رمان تاثیرگذار شوهر آهو خانم توسط علی محمد افغانی –نویسنده مشهور کرمانشاهی- در زندان نوشته شد. هدف این مقاله بررسی عناصر بومی گرایی در رمان شوهر آهو خانم است. نگارندگان تلاش کرده اند با بررسی مولفه های بومی در شوهر آهو خانم همراه با نگاهی اجمالی به آداب و رسوم کرمانشاه به جواب این سوال برسند که: افغانی تا چه حد از عناصر بومی کرمانشاه استفاده کرده است با توجه به نتایج این پژوهش می توان با جدیت گفت: رنگ اقلیمی در جای جای این اثر به شکل های مختلف از جمله: به کارگیری لغات و اصطلاحات بومی کرمانشاه، باورها و عقاید، نوع لباس، آداب و رسوم و... نمود پیدا کرده و علی محمد افغانی توانسته دورنمایی از زندگی ریالیستی یک خانواده کرمانشاهی دهه بیست را با تکیه بر عناصر بومی کرمانشاه به تصویر بکشد.

بومی گرایی، کرمانشاه، شوهر آهو خانم، علی محمد افغانی