پرهام باباخانی

رو شهای طراحی فناور یهای اجرای ساختما نهای مقاوم در برابر زلزله در سال های اخیر پیشرفت های چشمگیری داشته است. جداسازی لرز ه ای ساز هها یکی از رو شهاست که با توجه به قدمت آن و تجربیات موجود در دنیا در بسیاری از موارد عملکرد مناسبی را در برابر خطرات لرز ه ای وقوع یافته نشان داده شده و ازاین رو مورد استقبال مهندسان و سازندگان ساختما نها واقع شده است. در کشور ما نیز با توجه به توسعه روزافزون و روند رو به رشد ساخت وساز از ی کسو و لرز هخیزی زیاد آن و خسارات قابل توجهی که از این موضوع مترتب می گردد از سوی دیگر، به کارگیری این فناوری موردتوجه قرارگرفته است. جداسازی لرز های یک روش نوین برای طراحی ساختما نها در برابر زلزله است که مبنای آن کاهش نیروهای وارد به سازه در اثر زمین لرزه، به جای افزایش ظرفیت سازه برای تحمل بارهای جانبی م یباشد. در یک قرن گذشته مکانیزم های بسیاری اختراع شدند که همگی آن ها در تلاش برای رسیدن به این هدف بودند که ساختمان را از حرکت مخرب زمین لرزه جدا نمایند به عنوان مثال : غلتک ، گوی ،کابل ، ستون های لرزان و همچنین ماسه ازجمله ی این مکانیزم ها هستند. در ظرف مدت 20 سال گذشته مبحث جداساز لرزهای به صورت یک واقعیت عملی درآمده است و این به واسطه ی توسعه ی تکیه گا ههای چندلایه ی الاستومریک م یباشد که از طریق چسباندن لایه های لاستیکی تحت اثر حرارت و فشار به صفحات فلزی مسلح شده ساخته م یشوند. در مطالع هی اخیر پس از برشمردن انواع ایزولاتورها و معادلات حرکت حاکم برسازه های ایزوله شده و تمهیدات آیین نامه در مورد سازه های ایزوله شده؛ به بیان مدل اولیه ساز هی ایزوله شده ( دوبعدی ) ,مدل سه بعدی متقارن و مدل سه بعدی نامتقارن پرداخته شده و در هرکدام اثرات مولف هی قایم زلزله بر روی سازه ، مورد ارزیابی قرارگرفته است.

جداسازی پی، زلزله، جداسازی لرزه ای، مکانیزم، جداسازها ، آیین نامه