بررسی مزیت نسبی ایران در تولید و صادرات محصول خاویار

دریای خزار به عنوان بزرگ ترین منبع ماهیان خاویاری دنیا، 90 درصد خاویار جهان را تامین می کند. افزایش تقاضا برای آبزیان و محدود بودن ذخایر دریایی موجب گردیده تا ابزی پروری به عنوان مهم ترین راه تامین پروتیین مورد نیاز جمعیت رو به رشد جهان مورد توجه قرار گیرد. ماهیان خاویاری دریای خزر به پنج گونه ارزشمند تقسیم بندی می شوند که به ترتیب کیفیت عبارتند از فیل، ماهی، ره برون، تاس ماهی، شیپ، و ازون برون. کشورهای ایران، روسیه، قزاقستان، جمهوری اذربایجان و ترکمنستان پنج کشور عمده صادرکننده خاویار در دریای خزر بشمار می آیند این مطالعه به برسی وجود یاعدم وجود مزیت نسبی و روند تغییرات آن طی دوره زمانی 1395-1370 در مورد محصول خویار با استفاده از معیارهای مزیت نسبی آشکار شده RCA و مزیت نسبی ابراز شده متقارن RSCA و شاخص هیلمن HI می پردازد و چگونگی واکنش مزیت نسبی محصول خاویار را در برابر تغییرات ساختار تجاری و نرخ ارز مورد تحلیل قرار می دهد نتایج این مطالعه نشان می دهد که براساس معیارهای RCA و RSCA و هیلمن ایران مزیت نسبی روشن و درخور توجهی در تولید بیشتر محصول خاویار دارا می باشد، همچنین ساختارتجاری کشور و تغییرات نرخ ارز تاثیر مثبت و معنی داری براین مزیت نسبی ایجاد می کد هدف بعدی تحقیق، تعیین بازارهای هدف صادراتی و اولویت بندی آنها است تا فهرستی از بازارهای هدف بالقوه و جایگاه صادراتی ایران در جهان ایجاد شود نتیجه بررسی نشان می دهد، کشورهای آلمان، فرانسه، اسپانیا، ژاپن و امارات به ترتیب اصلی ترین واردکننده های خاویار ایران به شمار می آیند.

کلیدواژه ها:

خاویار ، مزیت نسبی ، اولویت بندی صادراتی ، نرخ ارز