مریم حقایق - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران- مرکز
مجتبی خوارزمی - کارشناسی ارشد مهندسی عمران دانشگاه شیراز

تخت جمشید به یاری آثار و نشانه های ازخود برجای گذاشته، به عنوان عظیم ترین بنای معماری یادگار عصر هخامنشیان و گنجینه ای غنی جهت شناسایی و چگونگی امور سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی آن دوران بوده است. آثار و نشانه های ذکر شده شامل گلنوشته ها، لوح ها و حجاری های تخت جمشید میشوند که اطلاعات مفیدی را دراختیار نسل های بعد قرار دادند. داریوش هخامنشی برای بنا نهادن کاخهای پارسه، از زنان به عنوان یکی از مهمترین نیروهای کاری استفاده میکرد. به شکلی که در چندین مورد کتیبه بدست آمده، نوشته شده است که" زنی در اینجا مسئول بیش از صد نفر کارگر مرد بود" و یا زنی دیگر به دلیل مهارت شغلی اش، حقوقی معادل سه مرد، دریافت میکرده است. یا در کتیبه ای دیگر آمده که زنان کارگر باردار در ساختن پارسه از حقوق شاهنشاهی برای استراحت و بارداری استفاده میکردند.در این مقاله با بررسی تحقیقات صاحبنظران در امر علم مدیریت و رمز گشایی مفهومی این علم و پیشینه و نحوه شکل گیری آن در عصر هخامنشی، اقدام به شناخت روشهای سیستم مدیریتی در این عصر کرده وسپس جایگاه زنان در این عرصه را تعیین و با بررسی این جایگاه درنظام مدیریتی ساخت تخت جمشید به نتیجه های در خور توجهی رسیده به طوریکه که میتوان آن را به عنوان نمونه ای از قدم های اولیه علم مدیریت زنان در حرفه ساخت و ساز کلان درکشور و فرهنگ ایران معرفی کرد.

تخت جمشید، زن، مدیریت و ساخت