اولویت بندی عوامل موثر بر امکان سنجی قرارداد تحویل آتی اوراق مالی در بازارهای بورس اوراق بهادار ایران

امروزه مدیریت ریسک کاربرد بسیار گستردهای دارد. یکی از روش های مدیریت ریسک، استفاده از ابزارهایمشتقه که (از متداولترین آنها می توان به قراردادهای اختیار معامله و قراردادهای تحویل آتی اشاره کرد) میباشد. از آنجاییکه قراردادهای تحویل آتی یکی از مفیدترین و موثرترین ابزارهای نوین مالی جهت مدیریتریسک و افزایش بازده، میباشد، لذا تحقیق حاضر بهدنبال این است که مشخص نماید آیا به کارگیری قراردادهایتحویل آتی در بورس اوراق بهادار تهران امکانپذیر بوده و موفق عمل کرده است یا اینکه بکارگیری این قراردادبا مشکل همراه بوده است. هدف اصلی از انجام این تحقیق اولویت بندی عوامل موثر بر امکان سنجی بهکارگیری قرارداد تحویل آتی روی اوراق مالی در بازارهای بورس اوراق بهادار ایران می باشد. این تحقیق از نظرهدف کاربردی و از نظر شیوه و روش جزء تحقیقات توصیفی- پیمایشی می باشد. روش اجرای تحقیقهمبستگی می باشد. جامعه ی آماری تحقیق حاضر برای بازارسنجی شامل کلیه مسیولین، متولیان، دستاندرکاران، مدیران ارشد، کارگزاری، بانک سرمایهگذاری، شرکت بورس اوراق بهادار، شرکت بورس کالا و شرکتهای سرمایه گذاری است که اقدام به خرید و فروش سهام در بورس اوراق بهادار تهران مینمایند. با استفاده ازفرمول کوکران تعداد نمونه را بدست میآوریم که براساس این فرمول حجم نمونه مورد نظر در اینتحقیق 150 نفر تعیین شده است. جهت تجزیه وتحلیل فرضیات تحقیق از نرم افزار SPSS , AHP استفاده شدهاست. آزمون t-test و آزمون ناپارامتری ویلکاکسون استفاده شده است. مطابق نتایج، از بین 5 فرضیه فرضیهچهارم مبنی بر بورس اوراق بهادار تهران پرسنل متخصص لازم، جهت مدیریت مبادلات قرارداد تحویل آتیاوراق مالی را دارد ، رد و بقیه فرضیه ها مورد تایید قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

تحویل آتی ، اوراق مالی ، بازارهای بورس اوراق بهادار