پیوند موسیقی و عاطفه در شعر شفیعی کدکنی ( با تاکید بر موسیقی بیرونی هزاره ی دوم آهوی کوهی )

شعر شفیعی کدکنی از خوش آهنگ ترین وخوش ساخت ترین شعرها ی روزگار ماست. یکی از عواملی که باعث برجستگی شعر او شده، هماهنگی موسیقی با حال و هوا و عاطفه شعری است. یافته های این تحقیق حاکی از آن است که هماهنگی موسیقی شعر با عاطفه و محتوای آن سبب شده که دفترهای شعری مجموعه هزاره دوم آهوی کوهی هریک متناسب با فضا و حال و هوای شعری خاص، کنار هم جمع شده، با توجه به زمینه عاطفی و محتوایی خاص، موسیقی متفاوتی داشته باشند. دفترهای نخستین از موسیقی آرامتری نسبت به دفترهای پایانی برخوردارند؛ هرچه از آغاز به طرف پایان مجموعه حرکت می کنیم موسیقی اشعار تندتر و پر تحرک تر می شود. شفیعی شعر بدون وزن نداشته ، بیشتر اشعارش در اوزان جویباری و ملایم که برای روایت و حدیث نفس مناسبت بیشتری دارند سروده شده اند. درصد اندکی ازاین اوزان خیزابی است و تنها یک مورد از وزن ها کدر است. او بیشتر از بحرهای رمل، مضارع و هزج که جزو بحور خوش آهنگ و پرکاربرد عروض فارسی است سود جسته است.

کلیدواژه ها:

شفیعی کدکنی ، موسیقی بیرونی ، هماهنگی وزن و عاطفه ، شعر معاصر