گزینش بهینه ترین نوع پیمان در طرح های زیربنایی از دیدگاه کارفرما در زمینه مشارکت فنی و رهایی از فشارهای تامین نقدینگی

از آنجایی که برای ورود به زنجیره کشورهای قدرتمند جهان نیازمند دستیابی به توسعه هستیم و یکی از شاخص های اصلی توسعه یافتگی و دستیابی به توسعه پایدار در دنیای امروز برخورداری کشورها از زیر ساخت های مطمین و متکی به تاسیسات زیربنایی و صنایع مادر می باشد، لذا اولین گام در دستیابی به این مهم تکمیل تاسیسات زیربنایی کشور است. از آن جایی که دو مقوله دانش فنی و تامین مالی دو بال مهم و در واقع گلوگاه دستیابی به توسعه یافتگی کشور عزیزمان می باشند و بر این نکته آگاهیم که بخصوص تامین مالی جهت تکمیل زیربناهای عنوان شده فشارهای مالی غیرقابل تحملی را به دولت وارد میکند که عملا ممکن است باعث مسکوت ماندن یا به تاخیر افتادن گام اول در مسیر دستیابی به توسعه گردد. هدف از این پژوهش آن است که با بهره گیری از اقسام پیمان، بررسی شیوه های مختلف آن و نهایتا گزینش یک یا چند قسم آن از دیدگاه کارفرما در راستای تکمیل طرحهای زیربنایی کشور، نه تنها از مسکوت ماندن طرح های مذکور جلوگیری کرده بلکه چالش مهم تامین نقدینگی و دانش فنی لازم را برای دولت به حداقل رسانیده و معیارهایی را برای پیمانکاران داخلی یا خارجی که صلاحیت انجام این مهم را دارند بر شمارد.اطلاعات لازم جهت انجام این پژوهش با استفاده از پایگاه های داده و منابع موجود (کتب، مقالات و ...) جمع آوری شده و روش تحقیق در این پژوهش از نوع کاربردی و نحوه بدست آوردن داده ها، توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

اقسام پیمان ، کشورهای در حال توسعه ، سیستم اجرای پروژه ، مشارکت فنی ، تامین نقدینگی