سیده رضوان سجادی - گروه مهندسی کامپیوتر، کارشناسی ارشد دانشگاه علوم و تحقیقات فارس، ایران

رادیو هوشمند یا رادیوشناختی2روشی نوین به منظور بهبود بکار گیری یک منبع طبیعی بسیار ارزشمند و محدود با نام طیف فرکانسی3است. این روش بر اساس یادگیری محیط، می تواند درکی از محیط اطراف داشته باشد که قابلیت جست و جوی طیف، قابلیت تصمیم گیری و یادگیری و قابلیت تطبیق با شرایط محیطی را دارد و قادر است از طریق حسگری طیف4 بودن یا نبودن کاربران اولیه فرکانس مورد نظر را آشکارسازی نماید. یکی از مهمترین اهداف رادیوشناختی، قابلیت دسترسی به طیف است. در شبکه های رادیوشناختی باندهای طیفی میان کاربران اولیه5 (کاربران مجاز) و کاربران رادیو شناختی)6کاربران ثانویه، غیرمجاز) به صورت اولویت بندی شده به اشتراک گذاشته می شود. با مطالعه تخصیص فرکانس در این شبکه ها می توان فهمید که تقریبا3 تمام بخش های قابل استفاده این طیف فرکانسی به کاربران اولیه اختصاص یافته و در ظاهر با نوعی کمیابی پهنای باند مواجه هستیم، در حالی که اگر طیف فرکانسی مورد استفاده را مرور کنیم، متوجه می شویم که برخی از قسمت های طیف در اغلب اوقات بدون استفاده هستند و یا بعضی اوقات در زمان های خاص استفاده می شوند که در این شرایط استفاده فرصت طلبانه کاربران ثانویه از باند های فرکانسی خالی ضروری به نظر می رسد. در این مقاله، از یک روش تعیین ظرفیت لینک برای شبکه های رادیوی هوشمند استفاده خواهیم کرد. طرح پیشنهادی در این مقاله موجب بهبود ظرفیت پذیرش شبکه های رادیوی هوشمند از طریق تعیین کانال خواهد شد. مکانیزم تعیین کانال پیشنهادی موجب کاهش تعداد هندآف های طیف می شود، که به طور قابل توجهی بازدهی و ظرفیت پذیرش شبکه را بهبود می بخشد. طرح پیشنهادی در این تحقیق نخستین طرح در بهبود ظرفیت پذیرش شبکه های رادیوی هوشمند در رابطه با محدودیت باند فرکانسی است.

رادیوشناختی، طیف فرکانسی، حفره های طیفی، کاربران اولیه، کاربران ثانویه